Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ Α! ΜΟΙΡΑΣ ( 35 Μ.Κ ΚΥΠΡΟ 1974 )

Η Α´ Μοίρα Καταδρομών, συγκροτήθηκε τον Μάρτιο του 1947 στη Βουλιαγμένη Αττικής, όπου έδρευε το Κέντρο Εκπαίδευσης Μονάδων Καταδρομών (ΚΕΜΚ). Την δύναμή της αποτελούσαν δέκα ΛΟΚ (41-50ός). Αμέσως μετά τη συγκρότηση της, μεταστάθμευσε στο Βόλο. Το 1948, στα πλαίσια της τακτικής οργάνωσης των Δυνάμεων Καταδρομών (ΛΟΚ) υπήχθη στην ΙΙΙ Μεραρχία Καταδρομών, δύναμης πέντε [Α΄, Β΄, Γ΄,Δ΄, Ε΄] Μοιρών Καταδρομών.
 Έλαβαν μέρος στον Εμφύλιο Πόλεμο μέχρι το 1949. Στις 15.7.1948, της επεδόθη η πολεμική Σημαία της.

Κατά την περίοδο 1947-1950, η Μοίρα συμμετείχε σε όλες τις επιχειρήσεις που πραγματοποίησε ο Ελληνικός Στρατός, σχεδόν σε όλη τη νότια, κεντρική και βορειοδυτική Ελλάδα. Ανάλογα με τις επιχειρησιακές ανάγκες λειτουργούσε αυτόνομα ή ως τμήμα της Ι´ Ταξιαρχίας Καταδρομών, μαζί με την Β΄ΜΚ.
Μετά τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου, το φθινόπωρο του 1949, στα πλαίσια της αναδιοργάνωσης των Δυνάμεων Καταδρομών, η Μοίρα ανέστειλε την λειτουργία της, το 1950. Τα μόνιμα στελέχη της στελέχωσαν τις εναπομένουσες ειδικές δυνάμεις αλλά και τις Ειδικές Δυνάμεις στην κυπριακή Εθνική Φρουρά μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου, το 1960.

Περίοδος 1968-1974

 

Μετά από ένα διάστημα δεκαοκτώ ετών, επανιδρύθηκε το 1968, αρχικά στο ΚΕΜΚ, στο Μεγάλο Πεύκο. Στην Εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973, η μοίρα είχε ταχθεί στην οδό Στουρνάρη, με σκοπό την εκκαθάριση του χώρου του Πολυτεχνείου. Η αντίρρηση της διοίκησης της Μοίρας να εισβάλει στο ίδρυμα, οδήγησε στην εισβολή του άρματος από την κεντρική πύλη. Κατά την διάρκεια της εκκαθάρισης οι άνδρες της Μοίρας, παρόλη την ψηλή τους πειθαρχία, βοήθησαν τους έγκλειστους να διαφύγουν προς την κεντρική και την πλευρική πύλη, υπερασπίζοντας μάλιστα αρκετά από αυτούς από την καταδίωξη και την σύλληψη από την Αστυνομία Πόλεων και την Ελληνική Στρατιωτική Αστυνομία, της διαβόητης ΕΣΑ. Στις αρχές του 1974, μεταστάθμευσε στο αεροδρόμιο Μάλεμε στην Κρήτη.

Επιχείρηση Κύπρου 1974 (με την κωδική ονομασία Νίκη

 

 

Τον Ιούλιο του 1974, με εντολή του Αρχηγείου Ενόπλων Δυνάμεων, αποτέλεσε την επίλεκτη ελληνική μονάδα στην οποία έτυχε ο κλήρος να συμμετέχει στην επιχείρηση ενίσχυσης της Κύπρου, γνωστή με την κωδική ονομασία Νίκη. Τριακόσιοι (344) Καταδρομείς της Μοίρας, πριν τα μεσάνυχτα της 21ης/22ης Ιουλίου 1974, μαζί με δύο διμοιρίες της Γ΄ΜΚ, υπό τη διοίκηση του ταγματάρχη Παπαμελετίου, επιβιβάστηκαν σε δεκα πεντε μεταγωγικά αεροσκάφη τύπου NORD NORATLAS της 354 Μοίρα Μεταφορών Πήγασος, στο αεροδρόμιο του Μάλεμε Κρήτης, με αποστολή την αποβίβασή τους στη Λευκωσία. Παρόλο το θλιβερό γεγονός της πτώσης ενός αεροσκάφους και της προσβολής ολων των άλλων, από εχθρικα και φίλια αντιαεροπορικά πυρά και την απώλεια είκοσι εννέα (29) νεκρών και ένδεκα (11) τραυματιών Καταδρομέων, η υπόλοιπη Μοίρα, , υπερασπίστηκε ηρωικά το Διεθνές Αεροδρόμιο Λευκωσίας, μέχρι την παράδοσή του στις ΄΄ειρηνευτικές΄΄ δυνάμεις του ΟΗΕ, δίχως καμία περαιτέρω απώλεια.

Στην συνέχεια η Μοίρα συνέχισε να πολεμά τον τουρκικό Αττίλα, τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974, με κεκαλυμμένη ταυτότητα, ως 35 ΜΚ, συμμετέχοντας στις μάχες της Σχολής Γρηγορίου και την υπεράσπιση της Λευκωσίας. Στις 19 Φεβρουαρίου 1978 έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις για απόκρουση των Αιγυπτίων καταδρομέων στον αερολιμένα Λάρνακας.
Αποτελείται εξ ολοκλήρου, στην ειρηνική σύνθεσή της, από Ε/Ε αξιωματικούς και οπλίτες.
Οι απώλειες της Μοίρας την περίοδο αυτή, αναγράφονται στην επιτύμβιο στήλη στον χώρο του ηρώου των πεσόντων Ελλαδιτών στον τύμβο της Μακεδονίτισσας στην Λευκωσία της Κύπρου, σε λιτό πυραμιδόσχημο μνημείο και το ανάλογο μνημείο στον χώρο παρατάξεων του στρατοπέδου των Αλεξιπτωτιστών στο αεροδρόμιο του Μάλεμε στην Κρήτη.

Οι θυσίες της Μοίρας

Η συνεχής παρουσία της Μοίρας στην πρώτη γραμμή της μάχης και στην αιχμή του δόρατος των ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων συνεισέφερε συνολικά στον βωμό της δόξας και της τιμής, το άνθος τεσσάρων (4) αξιωματικών και εκατόν τριάντα οκτώ (138) Καταδρομέων, μη συμπεριλαμβανομένων των απωλειών του Ιερού Λόχου στο Αιγαίο, των τραυματισθέντων, των αγνοουμένων και των απωλειών της 35 ΜΚ. Ο αριθμός αυτός αποτελεί το μεγαλύτερο ποσοστό θυσιών από όλες τις Ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις στο πεδίο της μάχης.